Houffelaar

Sinds 1 januari 2015 moeten bijstandsgerechtigden een tegenprestatie leveren voor hun bijstandsuitkering. Gemeenten moeten in een verordening vastleggen wat voor soort tegenprestatie zij vragen voor bijstand. De inhoud, omvang en duur moet duidelijk zijn. Bij een tegenprestatie gaat het om onbetaalde maatschappelijk nuttige activiteiten van beperkte duur en omvang.

Onder de doelgroep is er nogal wat onrust ontstaan over deze bepaling in de wet, dit overigens ook in de gemeenten. Want zo makkelijk is het natuurlijk niet om onbetaalde maatschappelijk nuttige activiteiten te verzinnen. Dit natuurlijk zonder reguliere (lees betaalde) arbeid te verdringen. Daar waar vroeger zelfs het vrijwilligerswerk langs de ‘verdringingsmeetlat’ werd gelegd, lijkt het als of er nu volop tegenprestatie werkzaamheden zijn.

Zelf ben ik er een groot voorstander van om het begrip tegenprestatie verder uit te diepen.

In mijn carrière ben ik vaak in gesprek geweest met ‘onaangepasten’ en ‘niet kunners’. Mensen die volledig overtuigd zijn van het eigen gelijk en daardoor het ambtelijk apparaat behoorlijk kunnen laten vastlopen door bijvoorbeeld het indienen van bezwaarschriften, aanvragen, klachten, en bedreigingen.

Geregeld gaan gemeenten de strijd aan, op zoek naar een uitweg uit de overlast, gedwongen trajecten, inzet Sociale Recherche en kantoorverboden. Ik durf het aan om te kiezen voor het creëren van rust, stabiliteit en het veilig kunnen wonen. Kies voor regie op de doelgroep en ga het gesprek aan. Ik doe hier graag aan mee.